Kwam het ter sprake, dan kon ik tot vorige week met trots vermelden dat ik nog nooit een verkeersboete had gekregen. Ongeloof was veelal mijn deel. Niet dat ik nog nooit een verkeersovertreding had begaan. Ik herinner mij een vroege wintermorgen waarop ik, op weg naar de HBS, door een agent staande werd gehouden vanwege een niet-functionerende fietsverlichting. Het was miezerig, regenachtig weer en bijgevolg had ik last van een slippende dynamo, een euvel dat door verbeterde technieken nu zelden meer voorkomt. Terwijl ik de agent ervan probeerde te overtuigen dat hier sprake was van overmacht, naderde een volgende groep scholieren met vergelijkbare problematiek. In zijn gretigheid nu nog meer prenten uit te kunnen delen, hield hij ook deze groep staande. Dat gaf mij de gelegenheid er tussenuit te knijpen. Ik had toch al het idee dat de man voor mijn argumenten niet gevoelig was en het had als bijkomend voordeel dat ik toch op tijd op school kon komen. Maar dichter bij een bekeuring ben ik in de halve eeuw daarna niet gekomen.
Op 18 november 2007 reden Anky en ik door Winsum, onze vorige woonplaats, toen onze auto geflitst werd. Resultaat: een boete van € 27 omdat de auto 7 km/h te snel had gereden binnen de bebouwde kom. In de archieven wordt deze overtreding weliswaar aan mij toegeschreven en heb ik, als geregistreerde eigenaar van de auto, deze keurig betaald. Maar…Anky zat op dat moment achter het stuur en daarom rekende ik mij deze overtreding niet toe. Het was voor Anky wel aanleiding om de brief van het Centraal Justitieel Incasso Bureau in het mapje “Curiosa” te bewaren.
Vrij kort daarna volgde ook nog een parkeerboete vanwege het te laat aanmelden van de bezoekerspas bij een bezoek aan Nienke. Bij aankomst van Anky deed Nienke net één van de kinderen in bad, waarbij assistentie zeer welkom was. In de hectiek was de bezoekerspas even vergeten.
Maar afgelopen donderdag moest ik er toch aan geloven. Bij thuiskomst trof ik post van het Centraal Justitieel Incasso Bureau aan op de deurmat. Toen wist ik wel hoe laat het was. Ik opende (niet direct) de brief met een zekere nieuwsgierigheid: Wat? Wanneer? Het bleek dat ik op 16 maart 2017 om 10:27 uur op weg naar Delfzijl bij Nieuwolda 5 km/h te snel gereden had. Ik kan niet ontkennen dat ik daar op dat tijdstip moet zijn geweest. Ik bracht die dag twee ingelijste foto’s van Anky naar haar moeder en haar broer. Overigens is de prijs van zo’n overtreding in 10 jaar tijd behoorlijk gestegen. Deze keer mocht ik voor 5 km/h te snel buiten de bebouwde kom € 40 betalen…
Nu wil het geval dat vandaag zowel het journaal als diverse kranten aandacht besteden aan de forse toename van boetes vanwege kleine snelheidsovertredingen. En de ergernis die dat bij veel van de slachtoffers oproept, Zie: DVHN (pdf)
Dat schept toch ook wel weer een band…
Welkom Cor in het legioen der aangeslagenen!
Puck haalde drie jaar geleden de verkeersboetes voor te snel rijden zelfs uit Frankrijk. Ze gaat tegenwoordig per vliegtuig naar Nice. Dat is goedkoper.
Groeten
Wim
beste Cor,
Toen je zoon en zijn mede-wielrenners vorige zomer terugreden van Frankrijk naar Nederland zijn er vijf boetes op 1 dag binnengesleept (gelukkig zijn de boetes in Frankrijk niet zo hoog als in Nederland). Het jaar daarvoor uitte Jan zijn opgekropte verkeerswoede door in de file op een Poolse voorganger in te rijden. Dat was volgens mij nog een stuk prijziger .. Misschien moeten wij voortaan ook maar met het vliegtuig.
Trouwens, toen ik op de middelbare school zat was de politie nog op dezelfde manier bezig. De agenten stonden altijd tactisch opgesteld, achter een bosje of net na een bocht. Want als iemand de politie zag in de verte dan kon je nog omkeren. Het was voor de agenten zaak om de hele groep verkleumde jongetjes en meisjes in zijn geheel aan te houden en te beboeten. Altijd in november of december. Wij dachten dat dat was om het bonnenquotum voor het jaar nog snel te halen. De ‘slippende dynamo’ werd nog steeds niet gezien als een verzachtende factor.
groet, Writser
p.s.: leuke blog!
Dank voor jullie reacties W&W.
Nu de mazen van het net kleiner zijn geworden, beschouw ik de boete maar als bijvangst van het incassobureau in hun niet aflatende jacht op de grote vissen die met hun verkeersgedrag de wegen onveilig maken. Alleen zou het naar anologie van het gebruik bij vissers aardig zijn geweest om de bijvangst weer terug te gooien.