Bij de planning vooraf had Jan twee hotelovernachtingen in gedachten. De eerste in Rolde en de tweede in etappeplaats Hellendoorn. Met vooruitziende blik heeft hij in Hellendoorn evenwel nog niets geboekt. Als ik hem na afloop van de vierde etappe daarnaar vraag, ontvouwt hij een aangepast plan. Omdat ook de volgende etappe voor een groot deel langs voor de fiets slecht toegankelijke paden voert lijkt het hem beter dat ik hem met de auto op een aantal geschikte punten opwacht. Bovendien ziet hij ook wel dat fietsen voor mij vanwege mijn luchtweginfectie en de daarmee gepaard gaande verschijnselen geen goed idee is. Voorafgaand aan de laatste etappe kan Jan bij Nora’s ouders in Borculo overnachten. En Gerri (Nora’s moeder) is maar al te graag bereid Jan in Nijverdal “van mij over te nemen”. Nijverdal blijkt iets handiger dan Hellendoorn met het oog op de terugtocht per trein naar huis, na voltooiing van zijn missie. Een voor Jan essentiële voorwaarde is wel dat het totaal gelopen Pieterpad-traject tussen Pieterburen en Vorden aaneengesloten moet zijn.
Dus stappen wij woensdagochtend in de auto en rijden naar Hardenberg tot vlakbij het vertrekpunt van Jans etappe de vorige dag. Jan stapt uit, ik neem het stuur over en rijd naar de “Stuw bij Junne”, de plek waar het Pieterpad de Overijsselse Vecht kruist. In afwachting van Jans aankomst schiet ik al vast wat plaatjes. Zo’n onderneming brengt je toch op onverwacht mooie plekjes.
Natuurlijk moet ook de passage over de Vecht vastgelegd worden.
Bij de Lemelerberg aangekomen verken ik de omgeving om uit te zoeken waar ik precies moet zijn om op het Pieterpad te komen.
Ondertussen spreekt een vrouw in een scootmobiel mij aan met de vraag of het wat hoger gelegen theehuis open is. Ze heeft een taxi gereserveerd die pas over een uur zal komen. Ik moet haar teleurstellen. Een briefje op de toegangsdeur vermeldt dat het alleen in het weekend geopend is. Ook voor mij belangrijke informatie, omdat ik twee zondagen later een wandelafspraak in de omgeving van Ommen heb, maar nog geen locatie. En het landschap spreekt me wel aan, ondanks de mist van deze dag.
Voor de vrouw in de scootmobiel zit er niets anders op dan nog een uur rondjes te rijden.
Weldra vind ik het Pieterpad en loop ik Jan tegemoet. Het duurt niet lang voordat ik hem aan zie komen. Opnieuw word ik blij begroet!
Nadat Jan zijn spullen uit mijn vlakbij geparkeerde auto heeft gepakt, vertrekt hij met Gerri naar Borculo en rijd ik terug naar Emmen. Mijn begeleidingstaak zit erop.
De volgende dag, 30 november, brengt Gerri Jan naar het vetrekpunt van de laatste etappe in Vorden. Zelf omschrijft ze dat, trots als ze is op haar schoonzoon, als een eervolle taak.
De zesdaagse veldtocht zit erop. Op de foto zijn de inspanningen hem niet aan te zien.
Een prachtig verhaal met mooie foto’s! Een mooi document om op terug te zien!
We hebben genoten!!!! EIND GOED AL GOED🤗
Dank je Aukje! Ik ook. Nu even een paar dagen bijkomen, maar ik heb nog genoeg onderwerpen liggen waarover ik nog wil schrijven. Mijn schoonmoeder zou vroeger zeggen: “Hij komt aan het werk niet toe!” Maar wat zou het, als je in de eerste plaats de dingen doet waar je plezier aan beleeft. Life’s too short…
Bedankt voor de liefdevolle vastlegging, pap! Mooi om over enkele jaren terug te lezen.
En jij opnieuw bedankt voor deze prachtige gezamenlijke activiteit! Wat is het fijn om af en toe samen met je kinderen iets bijzonders te ondernemen!