Joe South

Mijn muziekverzameling telt vier LP’s en één compilatie-CD van Joe South. Daarnaast, verspreid over een aantal verzamel-CD’s en verstopt op sommige cassettebandjes wat losse nummers. Hoewel hij dankzij het Grammy-winnende Games People Play 👈pas in 1969 bij een wat breder publiek bekend werd, had Joe South al een behoorlijke staat van dienst. Zo produceerde hij aan het begin van de zestiger jaren verschillende opnamen van de Tams, een soulband uit Atlanta. Bij die liedjes zat ook een aantal door Joe geschreven nummers. Billy Joe Royal had in 1965 succes met Down In The Boondocks👈. Lynn Anderson stond in 1970 vijf weken lang bovenaan  in de Billboard country hitparade met haar versie van Rose Garden.

Daarnaast was hij een gewaardeerd sessiegitarist. In die rol is hij onder meer te horen op Bob Dylans LP Blonde On Blonde, Aretha Franklins Chain Of Fools en I’m A Rock van Simon and Garfunkel.

Aan het eind van 1975 verscheen Midnight Rainbows, zijn laatste LP.

Zoals rechtsboven op de platenhoes te zien is, kocht ik Midnight Rainbows op oudjaarsdag 1975. Zolang ik de platenspeler nog operationeel had ontwikkelde ik de gewoonte om vrijwel elk jaar op de laatste dag van het jaar deze LP te draaien. Toen ik begin deze eeuw LP’s leerde te digitaliseren pakte ik die draad weer op door met oudjaar (anderen steken dan vuurpijlen af) de CD af te spelen. Maar voor het overige beluisterde ik zijn nummers incidenteel als ze langskwamen bij het afspelen van één van de in de inleiding aangestipte verzamel-CD’s.

Kortelings trok ik zijn “Best Of”-CD weer eens uit de kast en werd opnieuw getroffen door de kwaliteit van de daarop verzamelde nummers. Nu kan dat niet van zijn complete oeuvre gezegd worden. Begin jaren ‘70 van de vorige eeuw belandde hij in een diepe depressie. Zijn broer Tommy die op diverse platen als drummer had meegespeeld had in 1971 een einde aan zijn leven gemaakt. Dat deze dramatische gebeurtenis Joe geenszins onberoerd liet is duidelijk te horen op de nummers die verschenen op zijn LP “A Look Inside Joe South”. In een overzichtsverhaal van Pieter Franssen in muziekkrant Oor ten tijde van de verschijning van Midnight Rainbows omschrijft Franssen “Inside Joe South” als een plaat “waarin de artiest het leven als een ster helemaal niet meer ziet zitten“. Popjournalist Jan Donkers noemt het in een essay over Joe South in zijn boek “Mijn Muziek” (uitgeverij Atlas – 2006) “een van de somberste, duisterste en in dit genre meest pijnlijk-persoonlijke platen die er in de rockgeschiedenis ooit gemaakt zijn“.

Bij stukjes en beetjes drong het door dat er meer aan de hand was dan de schok van het overlijden van zijn broer. Zijn manager Bill Lowery vertrouwde Jan Donkers in het voorgesprek ten behoeve van een interview dat de laatste eind jaren ’80 met Joe mocht hebben toe “dat Joe sinds het begin van de jaren zeventig het probleem heeft dat hij nooit, nooit meer kan overtreffen wat hij gedaan heeft en dat kan een hele zware belasting zijn, en vooral voor een gevoelig mens als Joe“. Joe South zocht, evenals zijn broer Tommy, zijn toevlucht in drugs en pillen. De verslaving werd Tommy fataal en dat was voor Joe een breekpunt. Hij vertrok naar Maui, Hawaii. In zijn eigen woorden: “Ik probeerde me te verstoppen voor het onvermijdelijke. Het verdriet dat ik onder ogen moest komen vanwege het overlijden van mijn broer. Wat ik deed op Maui? Niks eigenlijk. Ik leefde op het strand en in de jungle. ik heb geen idee meer wat ik deed. Ik had drugsproblemen al die tijd, en ik had grote moeite iets van de grond te krijgen. Ik zocht bevrediging in drugs, dat was eigenlijk alles. De drugs maakten dat ik te ver heen was, en ik was niet de enige.” (Uit het interview met Jan Donkers omstreeks 1988)

Jan Donkers presenteert nog wekelijks via het online muziekstation 40upradio 👈 een programma van 2 uur dat ik meestal achteraf via de podcast beluister. Soms, als er niet veel nieuw werk in het genre dat hem na aan het hart ligt (zie ook mijn bericht smaak 👈) verschenen is, maakt hij een trip langs “Memory Lane”. Ik kom dan veel bekend werk tegen, soms omdat ik de nummers zelf op plaat of CD heb en soms omdat ik indertijd vaak liedjes opnam van mijn favoriete radioprogramma’s. Iedere donderdag krijg ik de playlist van het programma van die avond toegestuurd. Nummers van Joe South kwam ik tot dusver niet tegen. Ik besloot hem een mail te sturen.

Hallo Jan,
In mijn muziekcollectie bevindt zich een opname van een obscuur nummer van Joe South dat jij vermoedelijk halverwege de jaren ‘90 in een VPRO programma hebt gedraaid. Ik heb de cassette waarop ik het programma heb opgenomen nog niet teruggevonden (er ook nog niet intensief naar gezocht) maar meen me te herinneren dat het een interview met Joe South vergezelde. Wel heb ik het begin deze eeuw gedigitaliseerd en op één van de verzamel-CD’s met wat van mijn favorieten uit (o.a.) VPRO-programma’s gezet. Een serie die ik de naam “Radiotapes” meegaf. Ik meen wel te weten dat de Mary uit het nummer zijn secretaresse was o.i.d. Ik vraag me af of jij je het nog herinnert en of dit nummer ooit regulier op de plaat is gezet. Ik stuur je hierbij een link naar een mp3-versie. Het lijkt me hoog tijd dat Joe South weer eens uit de vergetelheid raakt. Na Midnight Rainbows heeft hij bij mijn weten geen platen meer uitgebracht.
Hartelijke groet, Cor Smit, Emmen

De volgende dag kreeg ik al antwoord:

Beste Cor, nee, bij mijn weten is dit nummer nooit op de plaat gezet. Midnight Rainbows was inderdaad zijn laatste, in 2012 is hij overleden. Het nummer verwijst naar de secretaresse MAry, die elke ochtend, wetend van zijn pillenverslaving, tegen hem zei “Here’s to another day”. Ik denk niet dat ik de cassette met het interview nog heb (alhoewel, er staat op zolder een enorme bananendoos vol  waar ik nooit meer in kijk…) maar ik heb het wel op papier gezet in mijn boek Mijn Muziek uit 2006, dat moet nog wel ergens te vinden zijn tweedehands. Dank overigens voor de mp3, ik zal proberen het te draaien in mijn programma, maar als ik me goed herinner staat het in zgn. ’tegenfase’ en dat levert technisch nogal eens moeilijkheden op met hartelijke groet, jan donkers

Jan hield woord:

Waarna het door mij opgestuurde muziekbestand gedraaid werd:

Joe South overleed op 5 september 2012. Hier 👈 een uitgebreid in memoriam.