Naar Tanzania

Ongeveer een jaar geleden kwamen Wim en Puck met de vraag of ik het leuk zou vinden samen met hen op safari te gaan in Tanzania. Zij waren eerder met een natuurreis in Namibië en Botswana geweest en daarvan enthousiast teruggekeerd. Een deel van die reis ging met een gezelschap van een twintigtal mensen per bus, de rest in kleiner gezelschap als safari met overnachtingen in diverse lodges.

De indrukwekkende ervaring van die eerste safari smaakte naar meer. De kiem voor het plannen van een excursie naar een ander deel van Afrika om de Grote Trek, de massale migratie van de Gnoes en de Zebra’s, met eigen ogen te zien was gelegd. Het is de kunst om hiervoor op de juiste tijd op de goede plek te zijn. Nu zijn Wim en Puck inmiddels doorgewinterde wereldreizigers die veel van hun trips aan de hand van hun wensen hebben laten uitstippelen door travel counsellor Karin van der Lei.

Omdat ik als enige van mijn naaste familie nog nimmer een stap buiten Europa gezet had werd het naar mijn idee langzamerhand wel eens tijd een ander continent te bezoeken. Nu was Afrika niet mijn eerste gedachte, een reis naar de Verenigde Staten leek mij een minder grote cultuurschok. Maar vrij snel zag ik het aantrekkelijke van het voorstel in. Een reis samen met mijn broer en schoonzus naar een mij onbekend natuurgebied sluit mooi aan op mijn interesse voor het observeren van dieren in de natuur en vogels in het bijzonder. Bovendien zijn de periodes die wij jaarlijks gezamenlijk op Terschelling doorbrengen altijd weer ontspannend. Het uitwisselen tijdens etentjes of wederzijds bezoek van onze ervaringen – soms samen met zus Marianne en onze nicht Maaike – is altijd weer aanleiding tot geanimeerde conversaties, doorspekt met hilarische momenten en anekdotes. Kortom: ik wilde graag mee op safari!

Karin ging aan de slag. Via haar contacten in de reiswereld stelde ze voor een reis bij de organisatie “Nomad” te boeken. Nomad maakt bij het organiseren van safari’s gebruik van mobiele camps.

Weersomstandigheden hebben een grote invloed op de trekroutes waarlangs en vooral het tijdstip waarop de migrerende zoogdieren passeren. Omdat de mobiele camps in korte tijd kunnen worden opgebouwd (en weer afgebroken) is het mogelijk deze te situeren op plekken die een grotere kans maken zich op het juiste moment te bevinden nabij een “etappeplaats” van de “Great Migration”.

Zo viel de keus op twee luxe tentenkampen in het National Park Serengeti in Tanzania. Van 2 tot 6 juni werd “Camp Moru” in Central Serengeti ons basiskamp. Daarna verplaatsten we ons voor een verblijf van 6 juni tot 9 juni naar de Serengeti Western Corridor. Daar was een, logistiek gezien, identiek kamp opgebouwd met de onwaarschijnlijk lange naam: “Nomad Serengeti Safari Camp June to July Musabi”.

Bij het uitstippelen van de handigste vliegreis naar Tanzania bleek, om tussentijdse overstap te vermijden, een reis met de KLM op 31 mei naar Kilimanjaro de aantrekkelijkste optie. Dat betekende wel dat we nog twee nachten en een dag in Arusha moesten doorbrengen. Maar voor die extra dag vond Karin ook een mooie invulling: onder begeleiding van een gids een dagexcursie naar het Arusha National Park. Een mooie opstap naar de geweldige ervaringen die ons in het Serengeti Park te wachten stonden.

En zo vertrokken wij op 31 mei vanaf Schiphol naar Tanzania. Wim met fotoapparatuur, Puck met een notitieboekje en ik met mijn Iphone om de komende ervaringen vast te leggen.

In de komende weken zal ik op gezette tijden verslag doen van de reis, maar zonder een selectie uit de prachtige foto’s en filmpjes die Wim gemaakt heeft kan dat natuurlijk niet. Hierbij zet ik hem dus vast wat onder druk om er werk van te maken..

Maar toch een klein voorproefje:

Een foto van een poserend luipaard gemaakt door onze gids Joël met behulp van Wims Swarovski-kijker en mijn IPhone: