Twee oude ansichtkaarten

Nadat ik op Terschelling de jaarwisseling had doorgebracht, onderbrak ik mijn terugreis per trein op station Feanwâlden (Veenwouden) om mijn wordfeud-vriendin Jannie en haar man met een bezoek te vereren. Aansluitend op de warme ontvangst met koffie en een lunch gaf Jannie mij nog een rondleiding door het dorp. We bezochten de Schierstins 👈, een historisch interessante bezienswaardigheid in het dorp. Het bouwwerk, ontstaan omstreeks 1300, heeft in de loop der eeuwen verschillende functies gehad, variërend van verdedigingsbolwerk tot woonhuis. Momenteel is het in gebruik als museum met archeologische vondsten, expositieruimte, trouwlocatie en te huur voor culturele activiteiten van uiteenlopende aard.

Nadat we waren uitgekeken stelde Jannie voor nog even een bezoek te brengen aan “Het Vergeet-Mij-Nietje“, een winkeltje in prentbriefkaarten en tweedehands-boeken. Daar viel mijn oog op een bak met ansichtkaarten van Terschelling. Natuurlijk kon ik de verleiding niet weerstaan om even vluchtig een paar stapeltjes door te bladeren. Tot mijn verrassing vond ik vrijwel onmiddellijk een tweetal afbeeldingen die persoonlijke herinneringen opriepen.

Bovenstaande foto moet omstreeks 1960 zijn genomen. Mijn vader, toen nog aannemer, bouwde in Midsland aan Zee voor de verhuur een zestal zomerhuizen (Karbonkel, Smaragd, Saffier, Topaas, Turkoois en Diamant). Onder de noemer “Edelstenen aan de Zee” werd een wervende folder ontworpen, geïllustreerd door de kunstschilder J.A. Deodatus.

Aan de foto op de ansichtkaart kan ik zien dat deze genomen is voordat Turkoois gebouwd werd. Op de plek rechts van Topaas is hier nog geen bebouwing zichtbaar. Wel is Saffier, het iets meer naar achteren gelegen witte huisje met een vooraanzicht identiek aan dat van Topaas, te zien.

Wie bekend is met het gebied zal het opvallen dat een aantal van de huisjes sindsdien ingrijpend zijn verbouwd. Het huisje Nienke dat links van Topaas staat heeft inmiddels een flinke bovenverdieping gekregen. Datzelfde geldt voor Diamant, dat overigens nog later dan Turkoois gebouwd werd. Diamant week in twee opzichten af van de andere vijf huisjes: het was niet gewit en om praktische redenen in spiegelbeeld gebouwd. Nadat het in de negentiger jaren van de vorige eeuw een nieuwe eigenaar kreeg werd ook Diamant drastisch gerenoveerd.

Inmiddels zijn ook Turkoois en Saffier in andere handen overgegaan, maar alleen aan de binnenkant aangepast.

Trouwe lezers van dit blog weten dat ik regelmatig jaarlijks meerdere weken in Topaas vertoef. Op andere momenten kan het gehuurd worden, hetzij via de VVV-Terschelling, hetzij rechtstreeks bij mij.

Op de door mij verworven ansichtkaart is ook nog boven één van de huisjes een kruisje getekend. Vermoedelijk was dit het vakantieadres van de Piet en Annie die deze kaart stuurden naar een familie in Rijperkerk.

De tweede prentbriefkaart betreft een winters tafereel van de Dorpsstraat in Hoorn waarop ook nog een stukje van de voorzijde van mijn ouderlijk huis “Schoonoord” zichtbaar is.

Op deze opname kijken we in oostelijke richting. Aan de rechterzijde zien we een bord waarop “de Millem” staat geschreven, de naam van een restaurant dat daar rond 1970 geëxploiteerd werd. Momenteel huist er een Tapas-restaurant. Een paar huizen verder is “Schoonoord” herkenbaar achter de lantaarnpaal met op het dak twee schoorsteenpijpjes. Vanaf “Schoonoord” zag je aan de overzijde van de weg de winkel van Jelle Cupido (en hij keek meestal terug). Jelle verkocht ansichtkaarten en fotoapparatuur en had daarnaast een drukkerij. Uit de informatie achter op de niet geadresseerde kaart leid ik af dat Jelle zelf de fotograaf van dit tafereel was. Al met al vermoed ik dat deze foto dateert uit de periode dat mijn ouders reeds waren overleden en het hotel niet meer in bedrijf.

De folder hieronder geeft een indruk van de informatie die geïnteresseerden op aanvraag toegestuurd kregen.

Halverwege de jaren ’60 metselde mijn vader een hoge schoorsteen vanuit het dak in het verlengde van de muur tussen de ramen uiterst rechts op de benedenverdieping. “Dat doe je verkeerd!” riep een voorbijganger hem toe, “dat moet je laten doen..” Een ander vroeg: “heb je daar een vergunning voor nodig?”. Waarop mijn vader bevestigend antwoordde. “Hij vroeg gelukkig niet of ik die ook had…” Hij hield er niet van te jokken.

In elk geval waren daarna de problemen met de trek in de schoorsteen opgelost.