De afgelopen jaren heb ik mijn sneeuwschuif uitsluitend tevoorschijn gehaald om gevallen herfstbladeren in de afvalcontainers te scheppen. De overvloedige sneeuwval die hier begon in de nacht van 6 op 7 februari noopte mij ’s middags het werktuig te gebruiken waarvoor het bedoeld is en dat een dag later te herhalen. Buurvrouw Rina was zo vriendelijk dit tafereel vast te leggen.
In de loop van de week klaart het op en daalt de temperatuur ver genoeg om op het water grenzend aan mijn achtertuin een ijsvloer te vormen. Het geeft mij de gelegenheid om opgeschoten riet en lisdodden deels te verwijderen. De laatste keer dat er geschaatst kon worden was op 1 maart 2018. Mijn kleinkinderen Anna, Sofie en Sil logeerden een paar dagen bij mij. Met name de twee laatstgenoemden profiteerden volop van de mogelijkheid zich verder te bekwamen in het schaatsen op natuurijs.
Deze uitloper van de Grote Rietplas was overigens één van de weinige plekjes waar schaatsen nog enigszins verantwoord was. Aan de noordzijde bleef het water open. Op het onderstaand filmpje is dat in de verte duidelijk te zien.
Een dag nadat ik begonnen ben met het afsnoeien van het riet ter hoogte van de ijslaag – vlak langs de oever blijken onder de sneeuw die ik weg schep nog kleine wakken aanwezig – verschijnen steeds meer buurtgenoten op het ijs.
De ijspret duurt tot zondagmiddag waarbij in de dagen daarvoor, dankzij de gezamenlijke inspanning van diverse buurtgenoten die voor verlichting zorgen, tot in de late avonduren geschaatst kan worden.
Zelf waag ik mij al jaren niet meer op de schaats. Nadat de wegen weer redelijk begaanbaar zijn besluit ik elke dag voor de nodige lichaamsbeweging er op uit te gaan in de verschillende natuurgebieden rondom Emmen. Hieronder een paar beeldverslagen, voor een deel als diapresentatie.
Bargerveen, vrijdag 12 februari 2021, 7,42 km
Emmerdennen, zaterdag 13 februari 2021, 6,41 km
Boswachterij Exloo, zondag 14 februari (💚) 2021
Al vanaf 13 oktober, als ik tijdens een wandeling met Jan en Stijn nabij Nunspeet op de Veluwe weer eens Goudhaantjes zie, heb ik deze herfst en winter verwoede pogingen gedaan om foto’s te maken van dit kleinste vogeltje van de Nederlandse avifauna. Hoewel ik tijdens tochtjes door de boswachterijen Gees, het Sleenerzand, het Valtherbos en de Emmerdennen meerdere malen door hun hoogfrequente roepjes (ik kan ze nog horen!) hun aanwezigheid opmerk, blijken ze door hun immer rusteloze zoektocht naar voedsel tussen de begroeiing (voornamelijk naaldbomen) bijzonder lastig te portretteren. Vergeleken met de opnames van het Goudhaantje in mijn hand dat ik een jaar of 15 geleden versuft in onze tuin aantrof en gedurende enige tijd onder een bloempot buiten het bereik van katten bij zijn positieven kon laten komen, lijken de resultaten die ik met mijn huidige camera verkrijg nergens op.
In de boswachterij Exloo heb ik eindelijk succes. Tweemaal tijdens mijn ronde geeft een op de besneeuwde bodem foeragerend Goudhaantje mij de de gelegenheid een paar honderd (!) plaatjes te schieten. Het gros is opnieuw niet om aan te zien maar gelukkig zijn er toch een paar die de toets der kritiek kunnen doorstaan.
Vogels rondom mijn huis
Al mijn bosexcursies bieden weinig ontmoetingen met vogels. Gelukkig weten ze, zeker als de vorst invalt, wel de vetbollen, zonnepitten, fruitresten en pinda’s in mijn tuin te vinden. Het levert mooie plaatjes van diverse vogels op. Regelmatig maakt het mannetje van de Grote Bonte Specht zijn opwachting. De vogel onderscheidt zich van een vrouwtje doordat zij geen rood achterhoofd heeft. Het is dan ook een mooie verrassing als ook zij op een gegeven moment verschijnt.
De straten in onze wijk hebben vogelnamen, maar ik denk dat de meeste straten zelden of nooit bezoek krijgen van de vogelsoort waaraan de straat zijn naam ontleent. Zeker niet in deze buurt.
Tot slot een diapresentatie van een aantal andere vogels die de afgelopen week acte de présence in de buurt van mijn huis gaven.
Voor de niet-vogelaar misschien een leuke uitdaging om de vogelkennis te testen..
Wat een prachtige beelden van de winterpret. Daar waren we allemaal wel aan toe. Groeten Agnes.
Dank voor je compliment Agnes!
Mooie foto’s, Cor! En als niet vogelaar (maar wel liefhebber): winterkoning, koolmees, 2x roodborst, 2x merelman, metelvrouw, vlaamse gaai en mus?
Ik reken ze allemaal goed Annelies! De metelvrouw zal een tikfout zijn. Dat overkomt ons allemaal wel eens….Dat de Vlaamse Gaai tegenwoordig in vogelaarskringen simpelweg Gaai genoemd wordt, daar ben ik ook nog niet zo lang geleden achtergekomen. En mussen zijn er in vele soorten, maar zonder verdere aanduiding wordt altijd de Huismus bedoeld. Dank voor je reactie!
Cor,heb je meegedaan aan de nationale tuinvogeltelling, de laatste drie dagen van januari? Ik kwam in een half uur tot 1 koolmeisje en 3 musjes.
Ik ging dat weekend naar mijn huisje in de duinen op Terschelling. Uitzicht op het water in de duinvallei. De Nijlganzen, Grauwe Ganzen, Fazant (prachtig mannetje gefotografeerd in het licht van de ochtendzon) en de avondshow van een paar honderd Spreeuwen en Kauwen waren niet direct geschikt om ze als tuinvogel aan te melden. Vogels in de lucht telden sowieso niet mee…
Hoi Cor, Ik had even moeite met de gaai, omdat hij op de foto nogal klein leek.Wat is dat goudhaantje een leuk vogeltje met die gele streep op zijn kop.Ook voor niet schaatsers is de wintersneeuw dus prachtig.Groet, PuckVerzonden vanaf mijn Galaxy
De ware grootte van vogels kun je het best schatten aan de hand van bekende objecten in de omgeving. Voor vogels in de sneeuw is dat lastiger. Maar de Gaai hing toch echt aan een net met pinda’s. Goudhaantjes zijn inderdaad aandoenlijk schattige vogeltjes. Vanmiddag zag ik tijdens een wandeling om de Grote Rietplas weer een aantal. Ze waren in gezelschap van Staartmezen. Maar ja in de wirwar van takjes weer lastig om te fotograferen.
Dag Cor, na 45 (?) jaar maar eens een levensteken. Mooie foto’s maak je. Ik ben geen vogelaar, maar kom ze wel tegen, de vogels dus. In oktober in de duinen bij Schoorl nog een goudhaantje op een halve meter afstand aangekeken. Bij mij in de straat zat regelmatig een bonte specht in een berkenboom te roffelen. Helaas heeft de gemeente de boom weggehaald. De vogelstand gaat hier wel achteruit.
Groet, bert
Wat leuk Bert om na zo’n lange periode een levensteken van je te krijgen. Die 45 jaar kan best wel kloppen. In die tijd werkte ik op het mathematisch instituut in de hoogbouw op het Zernikecomplex. Ik herinner me dat je me daar een keer kwam opzoeken. Dat kon omdat het herfstvakantie was. In die tijd had ik geen enkel benul van herfstvakanties omdat die op de universiteit niet aan de orde waren. Jij gaf reeds wiskunde op een middelbare school. Mijn carrière als docent (ik gaf wel werkcolleges aan studenten overigens) begon pas in 1981 op de GSG in Emmen. Ik neem aan dat jij inmiddels ook wel met pensioen bent. Wie weet spreken we elkaar nog eens op reünistenbijeenkomst van Vera.
Hartelijk groet en wellicht tot ziens in een corona-vrije tijd.
Een ijsbaan bijna in de tuin … Hoe mooi wil je het als winterliefhebber hebben!? Daar zou ik me ook wel weten te vermaken, prachtig om die ijspret te zien.
Je hebt erg mooie foto’s gemaakt in de besneeuwde Drentse bossen.
Ook de vogels zijn het bekijken weer waard, je goudhaantje staat er toch mooi op hoor. Ik heb tijdens een wandeling op de heide een jaar of 15 geleden één keer een goudhaantje gespot. Op de foto’s bleef daar indertijd helaas niet meer dan een vaal geel vlekje van over.
Groetnis út Fryslân.
Dank Jan voor je reactie. Je merkt dat ik bij lange na niet de frequentie van het publiceren van berichten bereik die jij op je blog haalt. Overigens zitten tussen jouw foto’s ook veel pareltjes! Vooral de macro-opnamen van de sneeuwkristallen en die lenswerking in een waterdruppel vind ik prachtig. Jouw onderwerpen bewegen over het algemeen minder dan die vogels van mij. Maar je hebt wel oog voor mooie composities. Ik merk zelf ook dat ik bij het fotograferen van vogels meer let op de entourage. Takjes en rietstengels blijken dan vaak hinderlijke objecten voor een mooie compositie. In de sneeuw had ik daar minder last van.
De dank is geheel wederzijds, Cor.
Naar mate de MS mijn fotokuiertjes verder beperkt, zoek ik mijn onderwerpen vaak wat dichter bij huis. Vogels laten zich in onze tuin maar met mate zien, en dus ga ik zo af en toe op zoek naar andere onderwerpen. Zo blijven de fotografie en het weblog zorgen voor een boeiende dagbesteding.
Dag Cor,
Dank voor deze leuke aflevering van Cor’s Corner! Uit een van de foto’s kon ik afleiden dat je ook de markesteen van Exlo/Ees/Buinen bent gepasseerd. Janny en ik zijn daar laatst ook langs gekomen, toen we over het Drenthepad van Exloo naar Borger liepen. Wat betreft de vogelfoto’s: is de een na laatste rechts een pestvogel?
Hartelijke groet,
Jans
________________________________
Hoi Jans (en Janny)
Mooi dat je de plek met de markesteen herkende. Ik was vooral onder de indruk van de imposante eik ernaast. Uit de tekst op het bordje begreep ik dat deze grensmarkeringen tussen de buurtschappen uit de 19e eeuw stammen en dat die eik wellicht ook al anderhalve eeuw oud is. Ik vind het sowieso een mooi bos, al ben ik van nature niet echt een bosliefhebber. Meer van de bosrand, maar de sneeuw geeft het geheel wel meerwaarde.
De vogel die jij bedoelt is een Gaai, vroeger Vlaamse Gaai genoemd. Kwam regelmatig bij de pinda’s. Overigens staat een ontmoeting met Pestvogels ook hoog op mijn verlanglijstje. Maar dat zijn invasievogels uit Scandinavië die hier in de meeste winters maar sporadisch verschijnen. Ik heb ze wel een aantal keer gezien, maar allemaal zeker meer dan 15 jaar geleden.
Groeten en hopelijk tot ziens later dit jaar!