Ieder voorjaar is het afwachten of het zwanenpaar weer komt broeden in de rietkraag langs het water waar mijn huis op uitkijkt. Al vanaf het begin van deze eeuw verkozen ze, op één of twee uitzonderingen na, een plekje langs de oever van de uitloper van de Grote Rietplas waaraan mijn woning grenst. In de eerste jaren gebeurde het zelfs dat ze onze tuin het meest geschikt voor nestbouw vonden. We sloegen dat met gemengde gevoelens gade omdat broedende zwanen nogal agressief kunnen zijn. Maar bij “onze” zwanen bleek dat geenszins het geval. De keer dat er midden in onze tuin gebroed werd had ik een schaal water bij mevrouw neergezet en voerde ik haar af en toe wat brood. Ik kon haar met een gerust hart tot op een meter benaderen. Zeven eieren werden er gelegd waarvan er uiteindelijk vijf uitkwamen. Eén van de niet uitgekomen eieren vond ik ongeschonden een jaar later terug toen ik aan het onkruid wieden was.
Op dezelfde plek als de afgelopen twee jaar begonnen de zwanen begin april aan de nestbouw. Op eerste paasdag, 16 april, was het duidelijk dat er (paas-)eieren waren gelegd en begon het broeden. En vandaag, zes weken later, zijn er minstens vijf jonge zwaantjes geboren.
