Rond 1960 maakte ik voor het eerst kennis met de rock & roll via de singles van Elvis Presley die mijn broer meebracht. De foto hieronder geeft een beeld hoe de muziek in vruchtbare bodem viel.

Hoewel Wims collectie grotendeels bestond uit opnamen van Elvis, zaten er ook enkele 45-toerenplaatjes van Johnny Cash, Buddy Holly en Ritchie Valens tussen. De laatste twee waren met de Big Bopper het jaar daarvoor verongelukt bij een fataal vliegtuigongeval👈.

Een single van Jerry Lee Lewis, Old Black Joe👈/Baby Baby Bye👈 sprak toen ook al tot mijn verbeelding. Over zijn controversiële levenswandel was ons toen nog niets bekend. Toen de pers lucht kreeg van zijn (derde!) huwelijk dat hij, nog pas 22 jaar oud, sloot met zijn 13-jarige achternichtje Myra Gale Brown waren de rapen gaar. Een tournee in Engeland werd halverwege afgebroken en de lucratieve concerten in grote zalen behoorden vanaf dat moment tot het verleden.

Eind 1973 produceerde de Belgische tekenaar Guy Peellaert samen met tekstschrijver Nick Cohn met behulp van vindingrijk knip- en plakwerk het fraai geïllustreerde boekwerkje “Rock Dreams”. Daarin werden aan de hand van cruciale momenten in de levens van hun muzikale helden historische gebeurtenissen uit de rock & roll geschiedenis van de voorbije 20 jaar fantasierijk verbeeld. Het inspireerde mij jaren later tot het samenstellen van een mixtape👈 met dezelfde titel.

Ook Jerry Lee Lewis’ affaire met zijn tienerbruid werd verwerkt in één van de illustraties.

Net als Elvis Presley, Johnny Cash en Carl Perkins begon Jerry Lee Lewis zijn muzikale carrière op het platenlabel Sun, opgericht door producer Sam Phillips. Er bestaat een foto waarop deze vier sterren te zien zijn tijdens een jamsessie op 4 december 1956 in de Sun studio te Memphis. Op dat moment had RCA inmiddels Elvis onder contract, terwijl de carrière van Jerry Lee Lewis nog moest beginnen. Carl Perkins was op dat moment zo ongeveer de hoofdact van het Sun-label.

Er zijn niet alleen foto’s van deze gebeurtenis👈 maar ook geluidsopnamen bewaard gebleven. Daarop is te horen dat het viertal zich hoofdzakelijk met wat country- en gospelklassiekers vermaakte.

De opkomst van de de British Invasion in het kielzog van de populariteit van groepen als de Beatles en de Rolling Stones zorgde er mede voor dat Lewis en Perkins min of meer uit beeld verdwenen. Al waren met name de Beatles zeker schatplichtig aan Carl Perkins, getuige hun in 1964 verschenen versies van ’s mans Honey Don’t en Matchbox. Kijk ik naar mijn eigen singletjes uit die tijd dan zitten daar wel exemplaren van Elvis Presley (Return to Sender) en Johnny Cash (Ring Of Fire en Bonanza) tussen, maar geen van de andere leden van het Million Dollar Quartet.

Niettemin ging Jerry Lee Lewis in de marge stug door met het geven van concerten waarvan een aantal resulteerde in plaatopnamen waarop zijn onverminderde energie te horen is. De podcast serie “1001 albums you must hear before you die” wijdt een aflevering👈 aan de plaat Live At The Star Club Hamburg 1964. Vanaf het begin van het concert neemt hij de begeleidingsband (The Nashville Teens) op sleeptouw. Ze kunnen hem nauwelijks bijhouden…

Bij mij komt Jerry Lee Lewis pas halverwege de jaren ’70 weer in beeld als het Engelse Charly label een 13-delige serie verzamelplaten uitbrengt gewijd aan het Sun label onder de vlag “Sun – The Roots Of Rock”. Met uitzondering van Elvis, documenteert het opnamen van uiteenlopende artiesten als Howlin’ Wolf, Ike Turner, Charlie Feathers, Warren Smith, Roy Orbison, Carl Perkins, Johnny Cash, Jerry Lee Lewis en veel andere, bij het grote publiek minder bekende, namen.

Na zijn eerste successen werd Jerry Lee Lewis niet meer gehinderd door enige bescheidenheid wat hij soms ook muzikaal tot uiting bracht. Beluister bijvoorbeeld zijn “It Won’t Happen With Me👈”. Het mag misschien de suggestie wekken dat de “Killer” weinig ontzag voor de “King” had, toch zijn er voldoende aanwijzingen van het tegendeel.

Zoals bij zoveel van hun generatiegenoten liggen de wortels van hun muzikale erfenis in de kerk. Dat leidt bij Jerry Lee Lewis menigmaal tot een conflict tussen enerzijds een godvruchtig religieus besef en aan de andere kant verknochtheid aan de devil’s music. Rockjournalist Peter Guralnick tekende tijdens een interview met Jerry Lee de volgende dialoog, die plaatsvond na afloop van de Million Dollar Quartet sessie, tussen Jerry Lee en Elvis op:

Jerry Lee: “Elvis, I want you to ask one thing before we leave. This is on my mind and I’d just like to know. If you died , do you think you’d go to heaven or hell?’

(And his eyes got real big and he looked at me and he said:)

Elvis: “Jerry Lee, don’t you ever ask me that again.”

(And I didn’t. But I know it had me scared – and it still does.)

Uit: Perfect Imperfection – The life and art of Jerry Lee Lewis. Oxford American Music Issue # 10 – 2008

Toen ik vanaf september 1981 ruim twee jaar lang het traject Groningen-Emmen met Gerhard Hospers naar ons werk op de GSG in mijn auto aflegde ontdekten we al spoedig onze gemeenschappelijke affiniteit met de rock & roll en de jaren ’60 muziek. Het resulteerde in een vriendschap die tot wederzijds genoegen altijd stand heeft gehouden. Een enkele keer reden we vanwege roostertechnische redenen apart. Het moet bij zo’n gelegenheid geweest zijn dat ik voor Gerhard een mixtape met SUN-opnamen van Jerry Lee Lewis gemaakt heb en hem die voor vertrek naar Emmen overhandig. Ik verbeeld me nog steeds hoe ik hem in de auto voor mij stuiterend achter het stuur zie zitten opgezweept door Jerry Lee’s dampende vertolkingen van rock & roll klassiekers.

Op woensdag 26 oktober 1994 gaan we samen naar een optreden van Carl Perkins in de Oosterpoort te Groningen. De datum kan ik achterhalen via de link naar de website met foto’s van het Million Dollar Quartet die ik hierboven aangaf. Bob Pakes, de schrijver van die publicatie, maakt daarin ook gewag van het onderhoud dat hij backstage na afloop van het concert met Carl Perkins heeft.

Gerhard en ik maken de afspraak zodra zich de gelegenheid voordoet ook een concert van Jerry Lee Lewis bij te wonen. Op dat moment realiseren we ons niet dat we in het begin van dat zelfde jaar al een kans gemist hebben. Ik kom erachter als ik in de hoes van één van mijn Jerry Lee Lewis platen de volgende recensie aantref:

Het is er nooit meer van gekomen en met het overlijden van Jerry Lee Lewis op 28 oktober 2022 is de gelegenheid voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij….

Voor de liefhebbers heb ik een spotifyplaylist👈 samengesteld met mijn favoriete Jerry Lee Lewis nummers, met de nadruk op zijn country repertoire.