Serendipiteit
Op 3 mei werd Stijn, mijn jongste kleinzoon, drie jaar. Misschien voor een kind wel de mooiste verjaardag in je leven zoals zijn moeder Nora opmerkte. De zondag daarop volgde de uitgebreidere viering in het bijzijn van opa Beer (dat ben ik), opa Gerard, oma Gerri en later op de dag enkele buren met hun kinderen. Stijn genoot zichtbaar van zoveel belangstelling.
Het mooiste cadeau dat Stijn die dag kreeg was wat mij betreft een fraai stuk huisvlijt van opa Gerard: een kruiwagentje naar een ontwerp van Gerrit Rietveld, geschilderd in Mondriaankleuren.
Zo’n aanwinst blijf je je leven lang koesteren. (Mijn schoonvader maakte in opdracht van Sinterklaas ooit een handig te monteren en demonteren winkeltje annex poppenkast voor Nienke. Op gezette tijden haal ik die voor mijn kleinkinderen weer tevoorschijn. We vonden het bij de presentatie op Sinterklaasavond wel nodig erbij te vertellen dat opa het gemaakt had zodat Sinterklaas niet met de eer ging strijken…)
Op 9 mei krijg ik onverwacht een reactie van studiegenoot Erik Korthof op mijn blogbericht Hifi-Lofi👈 van twee jaar geleden. Erik blijkt ook een blog te hebben waar hij veelal interessante aan de wiskunde gerelateerde onderwerpen aan de orde stelt. Al bladerend kom ik twee stukjes getiteld Escher meets Mondriaan👈 tegen. Hier👈 deel 2.
En dan lees ik de dag voor mijn vertrek naar Terschelling een aankondiging van een vertelconcert door het LAC Ensemble op 14 mei in de Hervormde Kerk van Midsland. Het is een gezongen portret over Bep Rietveld (1933-1999), de oudste dochter van de beroemde meubelmaker en architect Gerrit Rietveld.
Ik heb het er met Marianne over in de wetenschap dat zij als vertegenwoordiger van de Commissie Muziek om Oost de omlijsting van het optreden verzorgt. Bijwonen van dit optreden maakt voor mij de cirkel rond.
Zondag, 14 mei
Het Lac-Ensemble brengt u met het Vertelconcert ‘Mijn oma, Bep Rietveld’ een unieke kijk in het bewogen leven van kunstenares Bep Rietveld👈. Zij was de oma van zangeres Liesbeth Korpershoek en de oudste dochter van architect en meubelmaker Gerrit Rietveld👈.
Kunstenaarsgenen stromen door verschillende generaties heen. Familiegeheimen worden ontrafeld. Hoe is Bep beïnvloed door haar opvoeding? Door haar vader Gerrit Rietveld of door sterke vrouwen om zich heen zoals haar leermeester Charley Toorop?
Wie was de moeder van Bep? Hoe was haar huwelijk met Gerrit Rietveld?
Hoe was Bep zelf als moeder en oma voor haar kinderen en kleinkinderen?
Even voor drie uur in de middag meld ik me bij de ingang van het kerkgebouw. Buiten staan de drie muzikanten nog even te genieten van de zon, die zich dit voorjaar relatief weinig heeft laten zien. Dat is misschien ook een verklaring voor de teleurstellende opkomst. Aan het begin tel ik, afgezien van de betrokkenen bij de organisatie, zeven toehoorders… Dat doet echter niets af aan de kwaliteit van het gebodene.
Twee objecten vallen direct op. Het door Bep Rietveld geschilderde portret van haar kleindochter Liesbeth en de Lame Sonore (‘zingende zaag’). Dit instrument, bespeeld door celliste Annette Scholten, blijkt bijzonder sfeerbepalend bij de voordracht van de 10 chansons die belangrijke periodes in Beps leven omschrijven. Natuurlijk mag pianist Cas Straatman, verantwoordelijk voor de prachtige arrangementen, evenmin onvermeld blijven.
Tussendoor vertelt Liesbeth vanuit haar eigen perspectief over het ontroerende leven van Bep waarin de vrouwenlijn in de familie een belangrijke rol speelt.
Bij het laatste lied “Eindelijk Vrijheid” maak ik nog een fotootje van het optreden
Mij is zonneklaar dat deze voorstelling nooit geschreven had kunnen worden zonder de bijzondere band die Liesbeth met haar grootmoeder had. Het geschilderde portret bevestigt dat mijns inziens eveneens.
Een bijzondere voorstelling van het LAC-Ensemble👈 dat een groter publiek verdient.
Al zullen na optredens elders de pondkoeken als bonus waarschijnlijk ontbreken.
