Na de door Jan gemaakte pastamaaltijd bespraken we de plannen voor de volgende dag. Vanwege mijn in frequentie toenemende hoestbuien leek het Jan geen goed idee dat ik de volgende dag hem op de fiets naar Hardenberg zou begeleiden. Hij stelde mij voor een rustdag te nemen en daar had ik onmiddellijk wel oren naar. Jan bedacht ook dat het dan voor hem handiger was de etappe in de tegengestelde richting te lopen, dus eerst met de trein naar Hardenberg en dan hollend terug naar Emmen.
De volgende ochtend stapte Jan op de trein van Emmen-Zuid naar Hardenberg en maakte ik een afspraak met de huisarts. Die luisterde geïnteresseerd naar mijn vermoeden dat wellicht de schuiver in de plas bij Glimmen en de langdurige regen van de dag daarna mijn hoestbuien hadden veroorzaakt. Ook mijn huisarts bleek een enthousiast fietser die met zijn gezin menige fietstocht in vakanties heeft volbracht. Gelukkig hoeft het in de spreekkamer van de dokter niet alleen over ziektes te gaan. Een ervaring die ik samen met Anky de afgelopen jaren bij ons veelvuldig ziekenhuisbezoek ook heb meegemaakt. Een kort medisch onderzoek wees uit dat ik een luchtweginfectie had opgelopen. Om die te bestrijden kreeg ik een kuurtje voorgeschreven. Op mijn vraag of ik de volgende dag Jan weer op de fiets mocht vergezellen antwoordde hij dat dat geen probleem was zolang ik maar koortsvrij was. Hij wenste me bij het verlaten van de spreekkamer veel succes met het vervolg van onze onderneming.
Nadat ik via de apotheek weer naar huis was teruggekeerd, kreeg ik rond 11 uur van Jan een foto toegestuurd met het bijschrift dat “deze slag binnen” was. Een verwijzing naar de slag bij Ane die op 28 juli 1227 plaatsvond. Ja, ook aan Drenthe is de loop der geschiedenis niet voorbijgegaan.
Het verloop van deze etappe onttrok zich vanzelfsprekend grotendeels aan mijn waarneming. Maar anderhalf uur later kwam de melding: “Nu in Coevorden, 21 km in ‘t zonnetje en wind mee”.
Ergens onderweg wist Jan ook nog een filmpje in scène te zetten om ons enigszins het idee te geven van de omgeving waarin hij liep.
Selvideo leek me wel een passende naam voor dit filmpje, al suggereerde de automatische spelling seksvideo…
Omstreeks 14h30 belde Jan. “Ik ben nu in Nieuw-Amsterdam en verwacht met een half uur bij jou in de straat aan te komen. Wil je met de grote camera wat foto’s van mijn aankomst maken?”
Dus ik wist wat me te doen stond. Ik schroefde de telelens op de Canon en wachtte zijn aankomst af.
Fotoreportage van de laatste meters.
En zo voltooide Jan na een solo zijn vierde etappe met de vroegste aankomst tot dusver! Was ik misschien toch een blok aan zijn been?
Wat was het een onderneming! En dat met het grootste gemak (althans zo lijkt het).
Inderdaad Gerri, maar misschien geldt ook hier: “Schijn bedriegt”. Al moet wel gezegd dat de weersomstandigheden bij deze etappe voor Jan het gunstigst waren (zonnetje, rugwind). Hadden Jan en ik van rol gewisseld, dan had ik het ongetwijfeld niet overleefd. En jullie mijn verslagen gemist..
En nu mannen! Na deze prestaties maar even rust op de plaats! Voor jullie beiden en familie een gezegend Kerstmis en een goed en gezond hardlopende en fietsend 2018!🤗 Lieve groet Karel en Aukje😘
Dank voor de beste wensen Aukje en Karel! Ook ik wens jullie dat toe, al hoeft dat niet hardlopend, wat mij betreft. Al voelen we ons jong, we zijn fysiek geen dertigers meer…