Ísafjörður

Vanuit het raam van mijn hotelkamer met uitzicht op de haven aan de overkant van de boulevard zie ik voor ik ga slapen een cruiseschip. Als ik de volgende dag de gordijnen opzij schuif blijkt het vaartuig vertrokken.

In Ísafjörður bereiken we het noordelijkste punt van onze reis. Het is met ruim 3000 inwoners de grootste plaats van de Westfjorden. Ísafjörður ligt tussen 600 meter hoge bergen, waardoor er in de winter ongeveer anderhalve maand geen zonlicht komt. In de zomer is het hier bijna 24 uur licht en kan je de zon ‘de zee zien raken’, aldus onze reisbrochure.

Nadat we onze bagage weer achterin de Toyota 4WD hebben geschoven, loop ik nog een stukje langs de boulevard om wat foto’s te nemen. De Alken in het fjord zwemmen jammer genoeg tamelijk ver weg. Hopelijk krijg ik ze morgen beter in beeld als een excursie naar de vogelrots Grimsey gepland staat.

Inmiddels heeft wel een ander, nog imposanter cruiseschip, de plaats ingenomen van de boot die vannacht weer vertrokken is. Zo gaat dat natuurlijk bij zulke zeereizen: ’s nachts slapen, overdag een haven aandoen.

Tot dusver werd in de accomodaties waar we overnachtten iedere ochtend een ontbijt geserveerd. Omdat de komende dagen een paar cottages op een afgelegen bungalowparkje onze uitvalsbasis zullen zijn is het zaak voor we verder rijden in Ísafjördur voldoende proviand in te slaan. Als we bij de supermarkt aankomen blijkt deze pas om tien uur plaatselijke tijd open te gaan.

Wij vergapen ons zolang aan het lange lint gevormd door de toeristen die zich vanaf het cruiseschip als mieren (die overigens niet op IJsland voorkomen) in optocht verderop over de stad verspreiden.

In het water zwemmen vlak voor ons Noordse Stormvogels. Ze verlevendigen hier het decor net zoals meeuwen in de havens van ons land dat doen.

In de wachtrij voor de kassa van de supermarkt staat bij ons een Nederlands echtpaar dat met het cruiseschip reist. Zij hebben de vorige dag prachtig walvissen kunnen zien.

Litlibær

Over een brug rijden we naar de overzijde van het fjord. We hebben nu zicht op de monding waardoor het scheepvaartverkeer toegang heeft tot Ísafjörður. Cruiseschepen kun er zolang er nog geen plek in de haven is voor anker gaan.

Wij rijden verder rond de landtong. Aan de westkant van het volgende fjord, Álftafjörður, ligt het dorpje Súðavík waar in 1995 veertien dorpsbewoners zijn omgekomen en circa twintig van de zeventig huizen vernietigd werden door een lawine. Het dorpje is inmiddels weer opgebouwd, maar als voorzorgsmaatregel zijn de nieuwe woningen iets verderop verrezen en worden de oude delen van het dorp ’s winters afgezet.

De route voert ons langs nog twee fjorden, Seyðisfjörður en Hestfjörður, voordat we Litlibær aan de westkant van het vijfde fjord van vandaag, Skötufjorður, bereiken. Vlak voor Litlibær is een parkeerplaats met een picknicktafel waar bij laagwater in de omgeving zeehonden en robben op de rotsen liggen, maar wij geven de voorkeur aan de koffie met cake bij Litlibær.

Litlibær is een boerderij die dateert uit 1894 en tot 1969 bewoond was. De boerderij is nu eigendom van het Nationaal Museum, dat de kleine boerderij gerestaureerd heeft. Zoals ik al in één van mijn vorige berichten aanstipte is de ontvolking op IJsland nergens zo groot geweest als hier. Vooral in het midden van de vorige eeuw zochten vissers en boeren hun heil elders. Deze boerderij illustreert die geschiedenis👈 treffend.

Ik vond een filmpje dat een toerist een paar jaar geleden op Youtube👈 plaatste en een aardig beeld geeft van deze plek.

Het spreekt vanzelf dat wij hier niet alleen rondkijken maar ons ook tegoed doen aan een consumptie. Ik loop daarna nog even het trapje naar de bovenverdieping op om vanaf de hoogste trede rond te kijken. Het is er tamelijk donker. Behalve een provisorisch ingericht kamertje zie ik ook een groot opgezet knaagdier.

Voordat we verder gaan lopen we nog een stukje over het terrein bij de boerderij.

In de richting van de monding van het fjord zie ik fraaie laaghangende bewolking oplichten tegen een donkere achtergrond. Of is het een mistbank?

We hervatten de rit langs Skötufjorður in zuidelijke richting om aan het eind van het fjord aan de andere kant weer noordwaarts te rijden. Halverwege dat traject zien we een mogelijkheid andermaal een stop te maken. We pauzeren er een tijdje om nog wat te eten en te drinken.

Nadat ik er wat foto’s heb genomen is het moment gekomen dat ik het stuur van Wim overneem. Het is even wennen, niet in het minst omdat ik voor het eerst in een automaat rijd. Gelukkig went het snel. Bovendien is dit een verkeersluw deel van IJsland. Dus ook in dat opzicht een ideale situatie om te debuteren.

Strandavegur

Ik blijf weg 61 volgen tot we de afslag naar weg 643 (Strandavegur) bereiken. We zijn dan al vlak in de buurt van de eindbestemming, onze gereserveerde accomodaties op het bungalowpark. We hebben echter nog voldoende tijd om een deel van Strandavegur te volgen. Deze weg gaat na verloop van tijd over in een onverharde kustweg. Hoge kale bergen aan de ene kant en een grillige kust met veel drijfhout aan de andere kant maken het rijden over deze smalle weg weer tot een avontuurlijke aangelegenheid. Af en toe moet ik of een tegenligger even bij een verbreding stilstaan om elkaar de ruimte geven door te rijden. Op zo’n punt hebben we ook nog de gelegenheid een alarmerende Tapuit vanuit de auto te fotograferen.

Het traject is veel te lang om helemaal af te rijden. Niet ver voor Djúpavik zet ik de auto aan de kant en mag Wim de terugtocht voor zijn rekening nemen. Omdat we dan toch de auto uit moeten maak ik en passant nog wat foto’s.

Wie het stuk dat ik over de Strandavegur heb afgelegd versneld ook eens wil volgen kan de eerste 12 minuten van dit filmpje op YouTube👈 bekijken.

Op de terugweg heb ik natuurlijk wat meer tijd om opzij te kijken en moet Wim meer zijn ogen op de weg houden. Je weet nooit wat je voor de auto kunt verwachten.

Zonder kleerscheuren bereiken we de Hvammur Cottages bij Hólmavik. Via een code kunnen we bij de ons toegewezen cottage een kluisje met daarin de sleutel openen. Zo krijg ik toegang tot Bjarg en kunnen mijn reisgenoten zich in Glaumbaer installeren.